Hoewel dit land mij steeds weer kan bekoren
Valt wederom die brabbeltaal niet mee
Van hasta, habla, blabla tot olé
En ook die scherpe si-klank kwelt mijn oren…

Je est un autre. Arthur Rimbaud
ik ben een vreemde in eigen bloed
mijn hartslag klopt aan andere deuren
van het schuim der goden herken ik de kleuren…

De nacht passeert,
het maneschijnsel bleekt
Nieuw licht breekt door de regenwoudlianen
In tropenbergen kraaien reeds twee hanen…

Pijn,
waarom voelt het toch zo naar en helemaal niet fijn.
Altijd steeds die eeuwige pijn,
waarom kan ik niet gewoon zijn.…

Gij klaagt: "Alles ontneemt mij de Eeuwigheid."
Ook meer dan de Eeuwigheid u heeft gegeven?
Gevangen klaagt ge in de ban van de Tijd.
Klaag niet. Zelfs uw klacht kan buiten de tijd niet leven.…