inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie van Hendrik Muller

1855 - 1927

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 6):

MIJN LIEFDE

Mijn liefde is niet die liefde dezer aarde,
Die vurig streeft en steeds haar doel bejaagt;
Mijn liefde is zo zacht en kwijnend, en zij draagt
De stempel niet van blinkende eigenwaarde.

Nog niemand die deez liefde mij verklaarde:
De scheemring en de schaduw weggevaagd
Door ’t morgenlicht der ogen van een maagd,
Dat zedigheid aan englen fierheid paarde.

Vraag niet, waarom de roos zich heerlijk opent,
En geurig bloeit bij zomerzonneschijn,
Waarom de wind het kleinste blad doet trillen:

Er is een stem, het groot heelal doorlopend,
Die onverstaanbaar en onverklaard wil zijn,
En toch de dorst van ’t hijgend hart kan stillen

Schrijver: Hendrik Muller
Inzender: Redactie, 5 oktober 2021


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 2.103

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)