inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie van Herman Salomonson

1892 - 1942

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 0):

GEVANGENIS AAN ZEE

'k Hoor in de nacht de branding op het strand,
hier in dit huis, waar wij de dagen tellen.
Het eeuwige ruist troostend tot de cellen,
zacht sussend ongeduld en onverstand.

En overdag hoor ik de meeuwen schreeuwen -
soms zwiert een vleugel langs de vensterspleet.
Ze klagen in de nacht, en, luistrend, weet
ik: Vogels zwierven hier door alle eeuwen.

Wat is de tijd, waarop wij hunkrend teren,
voor 't eeuwig beeld van strand en zee en lucht,
waarin de vogel op zijn wieken vlucht
en arme mensen steeds hetzelfde leren?

Ik wacht in de gevangenis aan zee
op 't uur, dat een mijn deur zal openlaten.
Maar dan? Wat moet ik in die volle straten
en al die tijd... Wat moet ik daar dan mee?

'k Hoor in de nacht in deze stenen muren
de wind, en 't eeuwig ruisen op de kust.
Die brengen de vertroosting en de rust
om de onzekerheden te verduren...
De eeuwigheid heeft mij in slaap gesust,
en 'k ben met U, o Heer, in al mijn uren.

Recrutenschool (1946)

Schrijver: Herman Salomonson
Inzender: Redactie, 16 juni 2014


Geplaatst in de categorie: oorlog

5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 677

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
17 juni 2014
Op 7 oktober 1942 is deze Joodse christen door de Gestapo gearresteerd en naar de Scheveningse gevangenis gebracht, waar hij dit gedicht heeft geschreven. Hij werd daar mishandeld en uiteindelijk werd hij op 7 oktober 1942 in het concentratiekamp Mauthausen doodgeschoten. Hij werd vijftig jaar.
Moedig hoe gelaten hij zijn lijden onderging en hoe hij troost en sterkte kreeg via zijn geestelijke liefdesband met de Christusgeest.
Men zegt dat hij op de vlucht is doodgeschoten. Hij was allang voorbij die vreselijke oorlogsmachinerie vol gruwelijke moorddadigheid...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)