inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie van Nico van Suchtelen

1878 - 1949

Laatst toegevoegde poëzie (nr. 15):

De merel

Hoe zag 'k in 't zinkend avonduur
- Een zwarte stip in bleek azuur -
O merel menigmaal

U zitten op die dode tak,
Die boven 't groen nog opwaarts stak
Zo dun en dor en kaal

En trilde onder uw licht gewicht,
Terwijl ge, 't kopje omhoog gericht,
Maar klaar en kwettrend floot.

Ik hoorde uw zangen peinzend aan
En heb toch heden eerst verstaan
Wat ik zo vaak genoot?

Waarvan ge zingt en tiereliert,
Het Leven is 't dat zegeviert
Over wat dort en sterft;

De blijheid is 't die sterk en trots
Verzelt de zuivre liefde Gods,
Die nooit het hart meer derft

Dat diep en droevig heeft gesmacht,
Dat weemoedskrank hem heeft gewacht
En riep van uur tot uur,

Totdat in een verstilde stond
Het eindelijk hem wedervond
In alle creatuur.

Schrijver: Nico van Suchtelen
Inzender: Redactie, 21 januari 2024


Geplaatst in de categorie: dieren

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.698

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)