inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1877 - 1924

poëzie (nr. 831):

Na de regen

Na de regen straalde de avond
En breidde zijn blauwe armen wijduit
En hief het lachend gelaat van de aarde
Door de dunne nevel van tranen
Voor hare fonklende wimpers
Weder blozend omhoog;

Laat mij zo lachen hemel,
En hef mijn ziel tot uw borst,
En laat de dampen van mijn leed
En van mijn kleinheid en van mijn duffe gedachten
En van mijn dierlijke lijf -
En alle mist der blinde wezens
Van deze wereld
Wegtrekken van mijn ziel!

Zingende stemmen

Schrijver: C.S. Adama van Scheltema
Inzender: W.K., 4 februari 2006


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 3.949

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)