Na de regen
Na de regen straalde de avond
En breidde zijn blauwe armen wijduit
En hief het lachend gelaat van de aarde
Door de dunne nevel van tranen
Voor hare fonklende wimpers
Weder blozend omhoog;
Laat mij zo lachen hemel,
En hef mijn ziel tot uw borst,
En laat de dampen van mijn leed
En van mijn kleinheid en van mijn duffe gedachten
En van mijn dierlijke lijf -
En alle mist der blinde wezens
Van deze wereld
Wegtrekken van mijn ziel!
Zingende stemmen
Schrijver: C.S. Adama van ScheltemaInzender: W.K., 4 februari 2006
Geplaatst in de categorie: natuur