inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1814 - 1903

poëzie (nr. 901):

AFVAL

Wat afvalt van de hoge God,
Moet vallen.
Een zelfde schuld: een zelfde lot
Voor allen.
’t Gezin, ’t geslacht, het volk, de staat,
De kleinen en de groten:
Verlaten wordt wat God verlaat,
Wat God verstoot, verstoten.
Wel hoort men daaglijks stem op stem
Weerklinken:
„Geen nood! wij redden ’t zonder Hem!”
Maar die het zeggen — zinken.

Schrijver: Nicolaas Beets
Inzender: A.H., 18 juni 2006


Geplaatst in de categorie: religie

3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 6.423

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
J.L. van Dijke
Datum:
12 oktober 2015
Ik heb mij laten vertellen dat er nog een couplet moet zijn bij dit gedicht
Naam:
Tuitel
Datum:
2 april 2013
Ik heb dit gedicht in een lijst, met de hoofdletters gedrukt in goudkleur en verder de regels in blauw geschreven.
Ik zou graag hier meer over willen weten!
Naam:
josiene van eijsden
Datum:
11 september 2006
Email:
jweijsdenversatel.nl
Verrassend. Eenheid naar vorm en inhoud, naar klank en zang. Oprecht klinkt het ook.
Naam:
ik las dit gedicht van Beets
Datum:
3 september 2006
Email:
beertjemac.com
Ik zou graag meer info willen uit welke bundel etc. dit komt en in welk jaar hij het schreef.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)