'K BEN VREEMD TE MOEDE
'k Ben vreemd te moede .... er vlot iets om me henen
als grauwe mistlucht in Novemberlanen;
'k ben droef te moede als een, de borst vol tranen,
met 't naar gevoel van nimmermeer te wenen ....
'k Ben laf te moede .... o klaar in 't leven lezen,
o nimmer zich met mannenkracht omgorden;
o klaar besef van kunnen-zijn en toch-niet-wezen,
van willen-zijn en toch-niet-willen-worden!
Van op de grond der zee reikhalzend stijgen
en snakken naar de lucht, het licht, het leven,
en aan der wanhoop ijskorst blijven kleven:
daar aâmloos tussen leven, sterven hijgen ....
'k Ben droef te moede als een, de borst vol tranen,
met 't naar gevoel van nimmermeer te wenen ....
April 1888
Inzender: adm, 23 juni 2006
Geplaatst in de categorie: emoties