inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1746 - 1803

poëzie (nr. 4.975):

HET LIJK

Mijn lieve kinders, schrik toch niet,
Wanneer gij dode mensen ziet;
Zoudt gij voor lijken beven?
Kom hier: dees bleke koude man,
Die voelen, zien, noch horen kan,
Houdt nu niet op te leven.

Hij denkt en werkt – ja meer dan gij;
Maar met geen lichaam zo als wij.
De ziel is weg van d' aarde.
Die God, die hij hier heeft gevreesd,
Is bij hem in zijn dood geweest;
En houdt dit lijk in waarde.

Al is de ziel van ’t lichaam af,
Al daalt het lijk in ’t donker graf,
Dat moet u niet doen ijzen.
Geloof het toch, de goede God
Zal zelfs dit lelijk overschot
Veel schoner doen verrijzen.

Ach, lieve kinders! zeg dan niet;
Wat is dat sterven een verdriet!
Mocht ik maar altoos leven!
Wanneer ge God bemint en dient,
Dan voert de dood u, als een vriend,
In ’t eeuwig zalig leven.

En komt dan eens de jongste dag,
Dan zal het lichaam, dat daar lag,
Zich levend weer vertonen.
Dan voeren de Engelen van beneên
U zingend naar de Hemel heên,
Om eeuwig daar te wonen.

Mijn lieve kinders schrik dan niet,
Wanneer gij dode menschen ziet;
Zoudt gij voor lijken beven?
Zegt liever vrolijk – deze man,
Die hier niet zien of horen kan,
Mag in de hemel leven.

Kleine gedichten voor kinderen

Schrijver: Hieronymus van Alphen
Inzender: Redactie, 20 mei 2023


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 29 stemmen aantal keer bekeken 9.617

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)