Dat was niets meer...

Dat was niets meer dan een even-wuiven
van kleine handjes, zo blank als duiven,
in ‘t avondver:


niets meer dan plotseling, het opgeflonker
van eêlgesteente, in het wordend donker
gelijk een ster;


niets meer dan ‘t kraken van kleine voeten
op ‘t wegegrint, en, om mij te groeten
een licht gegil… -
En toch voldoende, om hoe vele dagen,
niet meer te klagen, niets meer te vragen
en stil te wachten, wat komen wil…..

Schrijver: Pol de Mont
Inzender: Redactie, 8 juni 2021

infogedichten.nl

Biografie van deze schrijver

wuiven voeten lopen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 19 stemmen 1.945