inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1872 - 1945

poëzie (nr. 4.404):

Van Geluk

Hoger dan schijn
van 't mensen-zijn
in grijze guurheid
droef neergebogen,
- vèr bóven logen
van levensbanden,
wílde ik gebouwd een hemel voor mijn puurheid,
als prinsenkind van langverloren landen.

O ijsglanzige wijdte mijner landen,
ijslichtend licht doorschijnend als goudraggen bevend!
o recht, en bleek van kuisheid, herléven
kind! mijn kristallen ziel in mijn handen!

Over mijn stille handen
gevouwd in offerande
glijden lichtschaduwingen...
- verre herinneringen
suizelen rond mijn ogen
volzalig neergeloken...

De zilvrige misten
langs 't uitgewiste
hel verregezicht,
en 't water, en 't maagdenaakt morgenlicht
dat bloesemt in hemelse lelieperken,
het straalt al uit mij als innige bede,
't weerkaatst mijn ziel van zondagsvrede,
- stil opengeruist, als engelenvlerken...
Stoeten blankvoetige dromen, zingend,
gaan voorbij naar omhoog, met lange gewiegel...

Zij schouwt, mijn Ziel, in de ziel aller dingen,
lachend en kalm, als in wondre Spiegels.

Schrijver: August Vermeylen
Inzender: Redactie, 7 oktober 2021


Geplaatst in de categorie: individu

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.828

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)