Poëzie

1817 - 1908

poëzie (nr. 1.039):

Sentimentele poëzij II

II
Ach, wat blijft me uw afzijn kwellen!
Scheiding, ach, een ijslijkheid . . .
Doch – ik zal eens even schellen
Om Katrijn, de linnenmeid.

Diep in droefheid neergezeten,
Schrei ik om de dood en ’t graf, -
Kom, Katrijn, de kamer vegen!
En veeg ook mijn tranen af!

Scheiden is niet uit te houên
Lachjens, lustjens gaan dan heen, -
Als Katrijn met Mei gaat trouwen,
Ach, dan blijf ik gans alleen!