inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1755 - 1812

poëzie (nr. 3.902):

De bosduif

Lief duifje! in uw tedere toon
Hoor ik een liefdesklacht.
Gij zucht uw koe-koe-roe-roe-roe
Zo innig smachtend uit.

Het galmt door 't hol en statig bos,
Een echo bauwt het na.
Ik luister, en ook in mijn hart
Roept nog een echo na.

Werd u uw gaaike ongetrouw?
Of nam een roofdier 't weg?
Zit gij op 't verlaten nest alleen?
Is uw geluk nu weg?

Zij geeft geen antwoord, hoe gij roept.
Uw klacht verscheurt mijn hart.
Veel meer misschien dan iemand ooit,
Deel ik uw treurigheid.

Ook ik, gescheiden van mijn vriend,
D'enige in 't heelal,
Die mijn gehele hart bezit,
Ben hier zo gans alleen.

Onzeker of het lot ons ooit
Elkander geven zal,
Ga ik mistroostig door dit bos
Zijn groen lacht mij niet aan.

Der vogelen wildzang zij zo blij
Als ooit, ik word niet blij
Alleen uw koe-koe-roe-roe-roe
O, dat gevalt mijn hart.


----------------
gaaike: gade

Schrijver: Elisabeth Maria Post
Inzender: Redactie, 9 mei 2020


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 2.133

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)