inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1757 - 1786

poëzie (nr. 1.142):

Aan God

Gij die, daar duizend wereldbollen,
Geregeld, om hunne assen rollen,
De kracht van hunne werking voedt:
Gij die, tot op de verste palen
Der schepping, waar geen zonnen stralen,
aan 't Niet uw aanzijn voelen doet:

Gij, op wiens wenk, uit 't hol der bergen,
Die met hun spits de hemel tergen,
Een stroom van gloeiend sulfer breekt:
Gij die, in zalige valleien,
Waar zuidewindjes spelemeien,
De geurenrijkste planten kweekt:

Gij die, aan duizend, duizend dieren,
Die wriemlend op een stofje tieren,
De gunsten schenkt van uwe hand:
o God! die alles eens deed worden!
Die leven, werking geeft en orden!
Vergeet Gij nu ons Vaderland!!....

Schrijver: Jacobus Bellamy
Inzender: Redactie, 20 november 2007


Geplaatst in de categorie: religie

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.864

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)