inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1855 - 1930

poëzie (nr. 5.184):

Eerste sneeuw in de tuin

Verhelderd ligt en overal omzwacht,
En tinteljong en toch zo eindloos oud,
Dat ‘t bijna angstig maakt en onvertrouwd
Dit daaglijks plekje nu in winterdracht.
Gedekt zijn alle sporen, kalm en zacht,
En alle onwillige en stutten boud,
Met vertjes blank als bijenvlerkjes koud,
Belegen werden uit de hemelnacht.
Van ‘t hart uit wit tot de einden als de dromen,
Die, woord na woord, uit dichters neergekomen,
Zich levend schikten in het stilst der nachten;
Zo ligt de tuin gestrekt nu in het heden;
Wie zal er zetten komen de eerste schreden?
Anders dan mussen die hun kruimkens wachten.

Schrijver: Jacobus van Looy
Inzender: Redactie, 19 december 2023


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 2.217

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)