inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1756 - 1831

poëzie (nr. 3.623):

Gebed

Genadig God, die in mijn boezem leest!
Ik vliet tot U, en wil, maar kan niet smeken.
Aanschouw mijn nood, mijn neergezonken geest,
En zie mijn oog van stille tranen leken!

Ik smeek om niets, hoe kwijnend, hoe bedroefd.
Gij ziet mij een prooi van bedwelmde zinnen:
Gij weet alleen hetgeen uw kind behoeft,
En mint het meer dan ’t ooit zichzelf kan minnen.

Geef, Vader, geef aan uw onwetend kroost
Hetgeen het zelf niet durft, niet weet te vragen!
Ik buig mij neer; ik smeek noch kruis, noch troost;
Gij, doe naar uw ontfermend welbehagen!

Ja, wond of heel; verhef, of druk mij neer:
‘k Aanbid uw wil, hoe duister in mijn ogen:
Ik offer me op, en zwijg, en wens niet meer:
‘k Berust in U, ziedaar mijn enigst pogen!

Ik zie U met kinderlijk ontzag:
Met christen-hoop, noch lauw noch ongeduldig.
Ach, leer Gij mij, hetgeen ik bidden mag!
Bid zelf in mij: zo is mijn beê onschuldig.

Schrijver: Willem Bilderdijk
Inzender: Redactie, 19 mei 2019


Geplaatst in de categorie: religie

4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 3.185

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)