Poëzie

1862 - 1920

poëzie (nr. 1.214):

's Morgens

Gelijk om 't woud daar bleke neevlen hangen,
waart om mijn geest de mist van mijne dromen,
en, dauwzwaar als de mijmerzieke bomen,
zijn mijn gedachten loom nog en bevangen.

Flus gaat de tintelende strale komen
die 's nevels ziele zal in dropplen vangen:
doet ooit de zon, in parelende zangen,
mijn wazig mijmren vonkelen en stromen?

Zie plots 't ontwakend bos de blaadren reppen
en - groene vooglenzwerm aan 't vleugelkleppen -
zijn takken zwaaien, fris in de ochtendklaarheid!

Waak op, mijn ziel! Goud zijpelt langs de kimmen
en doet uw wiek van diamanten glimmen:
de brede lichtstroom voert u op ter waarheid!