Poëzie

1836 - 1923

poëzie (nr. 4.421):

Wetenschap

Gij hebt zo wonderwel gereisd
In raarbezochte landen,
gij zaagd de Noordse schemerschijn,
de volkren van de middaglijn,
gij weet, hoe in de zandwoestijn
de zonnestralen branden.

Gij zegt met kort en goed bescheid,
van oudsheid af tot heden,
wat elke kunst heeft voortgebracht,
wat elke wijsgeer heeft gedacht,
wat elke koning heeft betracht,
en ieder volk geleden.

Gij zoekt op ‘t marmer en de steen
‘t geheim van vroeger dagen:
gij vindt de rassen van weleer,
de sporen van de schepping weer,
gij gaat aan ’s hemels sterrenheer
zijn eeuwge wetten vragen.

Maar spreek ik u van ‘t groot geheim
aan ons bestaan verbonden,
van 't doelwit onzer levensbaan,
van wat wij zijn en waar wij gaan,
en of wij hierna nog bestaan,
en of wij reeds bestonden?.....

Gij zoekt, gij gist, gij weet het niet,
gij dwaalt in ‘t onverklaarde...
Ach, wat hier kunst en kennis heet,
wat ook de sterfling leert of weet,
bepaalt zich, tot ons eindloos leed,
tot enkel deze aarde!