inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1864 - 1924

poëzie (nr. 1.256):

Terwijl de wind scheen

Terwijl de wind scheen en de bij bromde,
’n stil ogenblikje van geluk gevonden.
Daarna ging de lucht open en ik zag
duidlijk de bomen staan tot in de dag
in hun doorblankte grootheid vaag en ruig,
en ’t heerlijk land der wolken vaag en stug
bedreven door grauw’ and’re, de zon scheen
en sloeg zich over in onmeetlijkheen.
Hoe doodgerust voelden mijn oren toen,
ik ging en had met alles niets van doen.

Verzen 1890

Schrijver: Herman Gorter
Inzender: adm, 23 februari 2009


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 3.397

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)