Poëzie

1767-1813

poëzie (nr. 1.246):

Kom, Volken, nader!

[fragment]

Kom, Volken, nader! trots op uw voortreflijkheid!
Beklim de rechterstoel! Beslist gij zelf het pleit!
Durf vonnissen! en wij, bewust van onze waarde,
Wij schromen 't vonnis niet, noch de uitspraak van heel de aarde.

Neen Neêrland zwicht niet! In het rijk der Wetenschap
Handhaaft zij hare roem, staat op de hoogste trap;
Gij, die de oneindigheid der heemlen durft doorsnellen,
En afstand, grootte en loop der bollen vast kunt stellen,
De lucht kunt wegen, spreek, wat macht verheft uw oog.
Van uit dit slijk der aard' tot aan der starren boog?
Zijt gij het kunstglas, dat u voert door 't ruim der hemelen,
Waardoor ge Orions ziet in melk- bij melkweg wemelen,
Uit d'afgrond van het niet kometen scheurt in 't licht,
Niet Drebber, Jansen, niet aan Metius verplicht?
En Galileï had zich nooit zo hoog verheven,
Had Neêrlands kunstglas niet zijn eedle vaart gesteven.