Poëzie

1877 - 1924

poëzie (nr. 3.812):

Verloren dromer

Ik dwaalde eens de wereld binnen -
De wereld zag mij nijdig aan,
Ik wilde ‘t leven goed beginnen -
Maar ‘t was zo moeilijk te verstaan!

Ik leerde leven, - ‘k ben zo goedig
Naar alle mensen toe gegaan:
Ik was zo bang - ik deed zo moedig -
Zij hebben mij niet goed verstaan!

Ik droomde weg - ik raakte eenzaam
Uit hun rumoerigheid vandaan, -
De stilte werd mij zo gemeenzaam -
Ik heb de stilte goed verstaan!

Ik keerde weer naar oude vrinden -
Zij zagen mij genegen aan, -
Ik kon niet goed mijn woorden vinden -
Zij hebben mij niet goed verstaan!

Ik ben op ‘t laatst alleen te midden
Van al dat leven blijven staan, -
‘k Heb in mijn eentje leren bidden -
'Ons-Lieve-Heer' heeft niet verstaan!