Poëzie

1876-1931

poëzie (nr. 1.276):

Daar rijden de soldaten

Daar rijden de soldaten
Betrest, verguld, gespoord,
Langs lindegroene straten
Als door een erepoort;

Zij dragen, licht-kapellen
Op lijfrok en schabrak,
De vlokken niet te tellen,
Waar zich de zon in brak.

Goudsbloemen zijn hun knopen,
Een stengel, wiegt hun zwaard,
En op de stalen lopen
Lijkt wel een roos ontblaard.

Mijn liefste jaargetijde
Zet zelfs de dood in bloei,
En doet diens boden rijden
Of bloesemregen woei.