De liefde is nog niet henen.
Gene wolken drijven, gene zonne schijnt,
Slechts nevels klimmen en dalen;
Ik zoek naar een beeld, dat gedurig verdwijnt,
Ach, zal ik het nooit achterhalen?
Zo trouw heb ik aan de liefde gedacht,
Ze is mij als de zon ééns verschenen;
En toch verkeert mijn gemoed in de nacht,
En nog is de liefde niet henen.
Want wat er ook nevelt in mijn gemoed,
Want wat er ook nevelt rond de aarde;
In mij blaakt de liefde in laaien gloed,
En de zonne straalt eeuwig om de aarde.
Allerlei (1870-1874)
Schrijver: Emanuel HielInzender: Redactie, 22 februari 2020
Geplaatst in de categorie: liefde