inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1862 - 1920

poëzie (nr. 3.809):

Zie, eeuwig rustloos...

Zie, eeuwig rustloos, als het golfgeklots,
de zee der mensheid om de wereld varen,
soms schijnbaar kalm, met gladde spiegelbaren,
maar dra vervoerd in woedend stormgebots.

Zij wentelt om zichzelf, in kalme trots,
en schijnt in eigen grootheid te bedaren,
maar beukt, in zucht naar 't eindloze opgevaren,
weer 't dreunend strand, àl naar de wil des Lots.

Wij zullen iedre slag van 't Noodlot weren;
wij zijn de toekomst, 't heden en 't voorheen;

laat de eeuwen immer wentlen, gaan en keren:
slechts wij bestaan op aarde en anders géén;

en heel het leven zullen wij beheren,
want 't gaat uit ons en 't slaat in òns alleen.


1898

De eerste verzenbundel

Schrijver: Prosper van Langendonck
Inzender: Redactie, 23 januari 2020


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.004

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)