Over de eeuwige verandering der dingen
Zich vervormen is het wolkenbestaan,
en om na veel vervormen te verdwijnen,
en allen, zo de groten als de kleinen,
gingen die gang en zullen die gang gaan.
En de vormen van het leven, die schijnen
eeuwige en onveranderlijke aan
kortzichtige ogen, staan in zijn verschijnen
niet meer dan wolken aan de hemelbaan;
En mensen vragen, welke vorm geboren,
zal worden uit die van nu; 't oog zoekt in wolken,
en in de wijzen van 't zijnde, de geest.
Zo gaat de tijd, onvruchtbaar en verloren:
't verwordende kan evenmin vertolken
wat het zijn zal als wat het is geweest.
Sonetten en verzen in terzinnen geschreven (1895)
Schrijver: Henriëtte Roland Holst-van der SchalkInzender: adm, 31 augustus 2009
Geplaatst in de categorie: tijd