inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1834 - 1899

poëzie (nr. 1.309):

'k Heb zoete liefde verdreven

‘k Heb zoete liefde verdreven
uit het ontloverd nest;
en als een slot omgeven
mijn hart met wal en vest.

De burchtpoort is gesloten,
de hangbrug is gelicht;
‘t geheel is overgoten
met mystisch treurig licht.

Of in de voegen schijnen
te bloeien bloemetjes blauw,
zij zullen, zij moeten verkwijnen:
zij erven zonglans en dauw.

Zo zingt in dorrende twijgen
een eenzame nachtegaal,
Dra zal, - daar de echo's zwijgen,
verstommen zijn weemoedstaal.

Wel is het stil daar binnen
maar ‘t is er rustig en goed;
en nimmermeer blaast op de tinnen
de wachter, met dartele zinnen,
een reizger de welkomstgroet.

Schrijver: Emanuel Hiel
Inzender: adm, 4 september 2009


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 933

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)