Poëzie

1876-1931

poëzie (nr. 1.390):

LENTE

Zon op dunne lenteblaren,
Dans van schaduw voor de voeten,
Wind door opgehuifde haren,
Kushand, lach en vluchtig groeten…

Moet de druk van lange dagen,
Moet de gaaf der ogenblikken,
Dan zo zwaar zijn om te dragen,
Dat die last de knie doet knikken?

Vlindrend vouwen zich de kelken
Om de nieuw ontkiemde vruchten,
Weinig weegt hun wit verwelken
Voor de vlekloos blauwe luchten;

Kan een machtig man, een koning,
Niet met kransen, lichte dingen,
’t Dak versieren van zijn woning,
Mag een knaap niet voor hem zingen?