inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1859 - 1941

poëzie (nr. 1.434):

Verzen voor mijn liefste

O laatste liefde, die mij zoet moogt zijn,
Als de eerste nimmer was, waarom zo laat?
'k Heb lang geluisterd naar uw stap op straat,
'k Heb lang geweend in 't eenzaam kamerkijn.

Ach! als de Meiwind speelde om mijn gelaat
En duiven koerden op het raamkozijn,
Wachtte ik zo angstig en mijn hart deed pijn...
En voor mijn lijden wist de Lent' geen raad.

Als 't meisje in 't sprookje, sliep ik honderd jaar.
Waarom niet eer mij met een kus gewekt?
'k Heb veel gedroomd, o lief, in al die tijd!

Maar toorn niet om mijn dromen! Wat is waar,
Een droom of 't leven, dat zich vóor ons strekt,
O lieve prins, die me eindlijk hebt bevrijd?

Schrijver: Helene Swarth
Inzender: adm, 24 mei 2010


Geplaatst in de categorie: tijd

2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.040

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han messie
Datum:
24 mei 2010
Email:
hmessielive.nl
Een sprookjesachtig en weemoedig gedicht, dat de toekomst doet zien als het bereikbare. Sprookje en werkelijkheid houden als het ware een wedstrijd met elkaar.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)