inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1869 - 1952

poëzie (nr. 1.657):

De klank van mijn oude vleugel

De klank van mijn oude vleugel
wordt zwak en schril:
er is iets versleten
in hem, diep van binnen.
Er valt niets te herstellen,
er valt niets te beginnen:
tegen een doodlijk euvel
kan men niets beginnen.

De arme zwakke klanken
zullen ijler stijgen,
(waar bleef de sterke, volle
klank van hun jeugd?)
tot ten leste komt
het verlossende zwijgen,
voor het kreunen der smart en
de jubel der vreugd.

Tussen tijd en eeuwigheid (1934)

Schrijver: Henriëtte Roland Holst-van der Schalk
Inzender: adm, 6 mei 2011


Geplaatst in de categorie: muziek

2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.006

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Rudolf
Datum:
7 mei 2011
Klinkt als een kl.. euh, vleugel. Mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)