inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1857 - 1931

poëzie (nr. 1.776):

De klokken luien.

O Klokken in de najaarsavend,
wat luidt uw luien lief en lavend!
O Klokken in de winternacht,
wat luidt gij als een jammerklacht!

* * *

O Klokken in de najaarsavend!
Met liturgieën, klagend teder,
als priesters, 't dode loof begravend,
dat langzaam zwijmlend dwarrelt neder;

op goud en purperen avondluchten
stort gij uw ziel uit, najaarsklokken:
die zweeft tot mij, met stenend zuchten,
een bleke maagd, met waaiende lokken,

met waaiende lokken en doodse wangen
en ogen, waarin tranen beven....
Die zingt heel droef, en - in haar zangen
herleeft, één stonde, 't ganse leven,

het leven van de zoete maanden
der bloemen - en der minneweelden,
toen geur en kleur zoo machtig streelden
dat wij ons weer in Eden waanden.

* * *

O Klokken in de najaarsavend,
wat luidt uw luien lief en lavend:
O Klokken in de winternacht,
wat luidt uw luien als een klacht!

Uw luien luidt als 't bange klagen
van kindren, in het bos verloren....
Uw luien luidt als 't smachtend vragen
naar 't zijn, ons na dit zijn beschoren....

Uw luien luidt als 't hooploos snakken
van stervenden, die willen leven....
Uw luien luidt als 't ‘ach’ der zwakken,
die willen maar niet kunnen sneven....

O Klokken in de winteravend,
terwijl de vlokken vallen, vallen,
heel de aarde in hunne wâ begravend,
laat gij uw de profundis schallen....

In hagelbui en windorkanen
stort gij uw ziel uit, winterklokken;
die waart dan, wild, langs veld en banen,
Erinnys, zij, met slangenlokken.

Haar jammeren beheerst de stormen:
wie 't hoorde, heeft de slaap verloren.
In 't bos verdort het braam en doren,
in 't graf versteent het zelfs de wormen;

haar ogen gloeien, roodbekreten,
door mist en damp; het bloed golpt rood
uit haren boezem; opgereten
met drakenklauwen is haar schoot....

* * *

O Klokken in de najaarsavend,
wat luidt uw luien zacht en lavend....
O Klokken in de winternacht,
wat luidt gij als een lange klacht....

------------------------------------------
wâ - wade - kleed
Erin(n)ys - één van de Wraakgodinnen (Furiën): ze zagen er afschrikwekkend uit. Hun haar bestond uit slangen, uit hun ogen droop bloed.

Schrijver: Pol de Mont
Inzender: Redactie, 6 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 583

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)