Ze bloeide als bloem
Ze bloeide als bloem in ‘t wereldruim;
Ze kon aan elk behagen.
Thans is zij, als een vlokje schuim,
Door winden weggedragen.
Ik heb haar menigmaal gekust,
Dat gloeide hare wangen!
Die zielengloed is uitgeblust,
Gelijk een doods verlangen.
Is ‘t vurig oog als in de nacht
Voor eeuwig uitgeblonken,
Toch ligt ze diep in mijn gedacht,
Als in een graf verzonken.
1882
Durmeliederen
Schrijver: Emanuel HielInzender: Redactie, 27 november 2011
Geplaatst in de categorie: idool