inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1834 - 1899

poëzie (nr. 1.810):

Ze bloeide als bloem

Ze bloeide als bloem in ‘t wereldruim;
Ze kon aan elk behagen.
Thans is zij, als een vlokje schuim,
Door winden weggedragen.

Ik heb haar menigmaal gekust,
Dat gloeide hare wangen!
Die zielengloed is uitgeblust,
Gelijk een doods verlangen.

Is ‘t vurig oog als in de nacht
Voor eeuwig uitgeblonken,
Toch ligt ze diep in mijn gedacht,
Als in een graf verzonken.


1882

Durmeliederen

Schrijver: Emanuel Hiel
Inzender: Redactie, 27 november 2011


Geplaatst in de categorie: idool

2.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 782

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)