Poëzie

poëzie (nr. 5.032):

Kindermin.

Vroeg en veel, en altijd nog
- Zou het ooit vermindren? -
Minde ik jonge kindren;
Zieltjes zuiver van bedrog;
Oogjes, die niet jokken;
't Voorhoofdje onbetrokken;

't Hartje zonder arg of list,
Zonder zorg of vrezen;
't Lief en lachend wezen;
't Mondje, tot een kus gespitst,
Vriendlijk aangeboden;
En geen kunst van node.

Die reeds drie geslachten heeft
Om zich heen zien spelen,
Zal het niet vervelen,
Als hij 't vierde nog beleeft
Treedt hij, eer het opkomt, af;
Laat het spelen op zijn graf.

----------------------------------------
uit: Nog eens winterloof (1892)