Poëzie

1864 - 1926

poëzie (nr. 4.940):

Eenzaamheid

Van alle dingen die de mensen wachten
In aards verlangen naar gelukkig zijn,
Is niets zo doelloos als 't vergeefse trachten
Naar één te worden door tezaam te zijn.

Bij alle vreugden die de mensen derven
Is niets zo zeker als de zekerheid:
Alleen te leven en alleen te sterven
In eigen pijn van eigen zielenstrijd.

Er peilen ogen en er tasten handen
Die nimmer dringen in der vreemden geest;
Die nimmer reiken dan aan zielenwanden
Waar vreemde smart gekerkerd is geweest.

We leven naast elkaar als arme blinden
En tasten naar die andren om ons heen.
We zoeken andren om onszèlf te vinden
In de eenzaamheid van eigen ziel alleen.

Ascona, 1922