VERLANGEN
Was ik een vogel, met gezang
Spreidde ik mijn wieken uit;
Dan sloeg mij 't hart niet wild en bang.
En vloog ik naar mijn bruid;
Snel ging het over stad en land,
Van zee tot zee, van strand tot strand
Naar u, mijn lief, mijn lust!
Waar Holland's duin rijst boven 't zand,
Dáár vond ik rust!
Al wuifde en ruiste 't groene woud,
Waar ik langs henen streek,
Al blonk omlaag het graan als goud,
En lokte een zilvren beek,
'k Verpoosde niet, maar dag en nacht
Ging 't rusteloos voort, terwijl ik dacht
Aan u, mijn lief, mijn lust!
En 'k trof de plek waar gij mij wacht,
Dáár vond ik rust!
En, of de stormwind langs mij joeg
En uit het kruiend zwerk
De helle bliksem nedersloeg._
'k Vloog toch op moede vlerk
(Al dreigden ook gevaar en dood)
Nog hijgend voort door storm en nood
Naar u, mijn lief, mijn lust!
Dan zonk ik neder in uw schoot,
Dáár vond ik rust!
Astrea(1881)
Schrijver: Frederik HemkesInzender: Han Messie, 8 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: liefde