Poëzie

1864 - 1926

poëzie (nr. 2.244):

Eenzaamheid.

O, eenzaamheid! O, etherbleke vlam
Die ongezien der mensen zijn verteert:
Ik heb mij niet meer van u af gekeerd
Nadat de laatste feestnacht me overkwam.

O, eenzaamheid, ik heb mij niet geweerd,
Wanneer uw gulzigheid mij alles nam.
Wanneer het beste en liefste u niet ontkwam
Totdat in leegte 't al was weggeteerd.

O, eenzaamheid, meedogenloze brand
Die al maar dieper, al maar breder vreet;
Liefde en geluk en eindlijk zelfs het leed
Als nutteloos uit uwe kring verbant:

Mij zijt gij een Verlossingsgod geweest;
Want uit uw as verrees bevrijd mijn geest.