inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1868 - 1922

poëzie (nr. 2.287):

WINTERSTILTE

De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witte rijp beijzeld.

De boom houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.

De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend toverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootse, stille wonder.

Schrijver: Jacqueline van der Waals
Inzender: Redactie, 21 januari 2014


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 2.843

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Emma Albers
Datum:
26 december 2017
Blijft mooi, vooral om voor te dragen als er sneeuw ligt. Ik heb het als kind uit mijn hoofd moeten leren en blijkbaar 'loopt' het gedicht zo goed, dat het nog steeds in mijn hoofd zit. Dank voor het opgeven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)