inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1859 - 1941

poëzie (nr. 2.308):

Winterlaan.

Hoe lijkwit ligt de rechte winterlaan,
Waar zwarte bomen, in verstijfd gebaar
Van stroeve droefheid, strekken naar de klaar-
Kristallen hemel de arme', als riepen ze aan
De oktoberzon, die ze op een gouden baar,
Bestrooid met rode en gele rozen, gaan
Ten groeve zagen! Kon die zon weerstaan
De klacht der bomen, zag zij ze even maar?

Doch marmerhard is 't hart der winterzon:
Haar scherpe schichten schittren louter kou,
Nuchter vernuft, geen warme liefdebron.

En de een'ge kleur in 't blank en zwart van rouw
Is, donkre bloedvlek op de horizon,
Droefrood, de mantel van een vissersvrouw.

Verzen

Schrijver: Helene Swarth
Inzender: Redactie, 28 januari 2014


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 510

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Greta Casier
Datum:
28 januari 2014
Email:
gretacasiergmail.com
Zij werd niet voor niets 'Het zingend hart' genoemd.
Prachtige poëzie!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)