inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1868 - 1947

poëzie (nr. 2.424):

Onontbeerlijk.

Mij kan geen donker leed genaken,
Mij kan geen lichte vreugde ontvliên
Zolang gij over mij blijft waken
En ik naar U, naar U mag zien.

Gij zijt als brood mijn leven nodig,
Wat regens zijn voor 't dorstig land;
En, wordt mij alles overbodig,
O, nooit de handdruk van úw hand!

O! nooit de gloed der stralende ogen,
Die in des Levens hooggetij
Mij zegge' als woorden 't nooit vermogen:
'Hoe onontbeerlijk zijt ge ook mij!'

Schrijver: Frans Bastiaanse
Inzender: Redactie, 5 juli 2014


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 382

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)