inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1886 - 1947

poëzie (nr. 2.451):

De herfst blaast op de horen

De Herfst blaast op de horen
en ’t wierookt in het hout;
de vruchten gloren.
De stilten weven gobelijnen
van gouddraad over ’t woud,
met reeën, die verbaasd verschijnen
uit varens en frambozenhout,
en sierlijk weer verdwijnen -
De schoonheid droomt van boom tot boom,
doch alle schoonheid zal verdwijnen,
want alle schoonheid is slechts droom,
maar Gij zijt d’ Eeuwigheid!
Heb dank dat Gij mijn weemoed wijdt
en zegen ook zijn vruchten.
Een ganzendriehoek in de luchten;
nu komt de wintertijd.
Ik hoor U door mijn hart en door de rieten zuchten.
Ik ben bereid.

Schrijver: Felix Timmermans
Inzender: Redactie, 17 augustus 2014


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 2.556

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Hugo Visterin
Datum:
15 september 2023
Echt mooi en tijdloos. zou men het nog aanleren op school?
Naam:
Petro De Smedt
Datum:
22 januari 2022
Prachtig! Nu en altijd, tot het einde der tijden.
Er bestaat ook een mooie japanse vertaling van!
Naam:
Jan Spaas
Datum:
10 oktober 2021
Zo een 55 jaar geleden verwoordde onze leraar nederlands dit prachtig gedicht. Het is mij altijd bijgebleven...
Naam:
Bert en annemie wanzeele vandermassen
Datum:
27 september 2021
Ik ken het gedicht, nog uit mijn kinderjaren, ik was een felix"fan", in het laatste jaar van mijn humaniora, maakte ik een verslag over felix, ik ben dan ook naar een optreden geweest, waar zijn vrouw aanwezig was...mooie tijden, ik ben in het bezit van verschillende boeken
Naam:
lumen christiaan
Datum:
20 oktober 2017
Prachtig gedicht. Een schildering van de natuur, die gaat sterven, maar elk voorjaar weer verschijnt. Ook een verwijzing naar ons naderend einde en dan de wederopstanding.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)