inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1868 - 1947

poëzie (nr. 2.454):

Als die daarboven

Wij allen zijn als die daarboven:
Wij leven zelden hier beneên;
Wij zien de volle korenschoven,
Geblakerd bouwland om ons heen; -

De blauwe lichtpracht van rivieren,
De gele bloemen aan de kant,
De vlucht van reigers en plevieren
Langs drassig moer en zandig strand; -

De meeuwen op de brede wieken,
Boven de duinpan, verontrust,
Wanneer, in 't vroegste morgenkrieken
De zee wordt zichtbaar aan de kust:

Dààr, tussen die twee laatste duinen,
Een strakke, grijsarduinen lijn,
Die straks, wanneer de neve'len ruimen,
Een blinkend blauw juweel zal zijn! -

Maar heilig licht, wordt gij aanbeden
In 't klare van de aardse dag;
Er is nog iets, dat wij-beneden,
Aanzien met heiliger ontzag:

Wanneer, o dag, uw duizend kleuren
Te nacht door duisters zijn gedempt,
Die sterren uit de afgrond beuren
Dan - door geen ander overstemd -

Zingt ons van die bestarnde sferen
Verlangens lokkend, eeuwig lied...
Hoger dan dat steeg ons begeren,
Bevredigender werd ons niet.

Schrijver: Frans Bastiaanse
Inzender: Redactie, 25 augustus 2014


Geplaatst in de categorie: mystiek

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 727

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)