inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1881-1924

poëzie (nr. 5.241):

Israël

Gij kent de diepte niet der donkre dalen,
Waardoor ik huiverend ben heengegaan,
Had ik één taal, meer dan der mensen talen,
Nog zou mijn Lied het u niet doen verstaan.
Maar ook gij kent de bonte bergen niet,
Waar Gods wil mij machtig heeft heen geleid,
Waar het hunkerend oog de verten ziet,
Van 't Heilig Land tot de open zee gespreid.
Wie met één ogenblik het eeuwig heeft gegrepen,
Dit Heilig Land van Berseba tot Dan,
Zijn bergen, zijn steden, hier, de Jordaan,
De zonnezee, met zwarte en witte schepen,
Misleide God, als God misleiden kan.
Dit is een vreugd, die wanhoop zal weerstaan.

Schrijver: Jacob Israël de Haan
Inzender: Redactie, 15 februari 2024


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 2.127

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)