Poëzie

1819 - 1889

poëzie (nr. 2.728):

GEESTENKOOR BOVEN DE WATEREN.

Ziele des mensen!
Gij zijt als het water:
't Werd uit de boezem
Des hemels gebaard;
't Stijgt naar de hemel,
Het stort weer ter aard,
Eeuwig verwisslend
In rustloze vaart.

Stroomt van de steilte
De straal naar beneên,
Dan stuift hij lieflijk,
In wolkende golfjens,
Over de vlakte
Der berghelling heen;
Blank als een spiegel
Verlaat hij de rots,
Danst hij ter diepte
Met vrolijk geklots.

Maar gaan de klippen
Zijn stortval te keer,
Dan bruist hij grimmig,
Met kokende golven,
Dan stormt hij trapswijz'
In d' afgrond ter neer.

Tussen de rozen
Daar henen geslingerd,
Glipt hij wellustig
In 't bloeiende dal.
En alle starren
En stralende zonnen
Lachen en lonken
In 't levend kristal.

Wind is de minnaar
Van 't spelende golfje;
Wind is de vijand
Der argloze baren,
Die in haar boezem
Zijn aanval begint.

Ziele des mensen,
Hoe zijt gij als 't water!
Noodlot des mensen,
Hoe zijt ge als de wind!

Naar Goethe.
1845.