inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie van Omer Karel de Laey

1876 - 1909

poëzie (nr. 8):

Verhangen

’s Nuchtens, over winter, hangt 'n
schuwe schooier in de top
van een eike, langs een wegel,
witgeijzeld, aan 'n strop.

Zijn gerokken lijf, in vodden,
wiegelt met een doof gerucht
van de takken, lijk de slinger
van een uurwerk, door de lucht.

Diepe, met de randen vóór zijn
ogen, zit een vette hoed,
en er leken uit zijn neuze-
gaten zwarte druppels bloed.

Over ’t veld, in wilde snakken,
loopt de scherpe wind en vaart,
huilend lijk een brakke, door de
stoppels van zijn roste baard.

Uit de hemel, grauw lijk asse,
met een aardig moordgeschreeuw
draait een kraaie, rond de eike,
nerewaarts, tot in de sneeuw.

En ze vlucht, omdat de schooier
zijn bebloede tong uitsteekt
naar de zon, die lijk een gouden
penning, door het oosten breekt.

Schrijver: Omer Karel de Laey
Inzender: Redactie, 29 november 2015


Geplaatst in de categorie: overlijden

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 936

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Karel Klumpers
Datum:
6 augustus 2016
Heel geestig gedichtje! Hartelijk om gelachen.
Naam:
Pieter Sierdsma
Datum:
29 november 2015
Beste redactie. Wat vinden jullie af en toe pareltjes in die negentiende eeuw !

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)