RUST

'Geef mij eenmaal, het deert mij niet hoe kort,
De vrede van een hart dat niets meer schort.'

Zo bad ik, toen ik jong was, in mijn nood. -
Is, wat ik vroeg, iets anders dan de dood?

Maar ik wist het niet en, achter tred en lust,
Was 't ene, dat ik steeds begeerde, rust. -

Nu, wetend dat mijn hart het leven wil
Wordt de oude ontbering eindelijk in mij stil.

Wat mij zo smartelijk gescheiden scheen,
Onrust en rust, ik voel hen beide, in-één.

Dit is de vrede: een diep en helder licht
Doorglanst mijn zacht gepeins, mijn stil gedicht.

Verzameld werk (1958)

Schrijver: P.N. van Eyck
Inzender: Redactie, 3 december 2015

infogedichten.nl

rust onrust vrede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 960