inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1811 - 1879

poëzie (nr. 2.843):

Zie toe.

't Zijn nog steeds dezelfde klachten,
Voorgeslacht en tijdgenoot
Werken nog met de oude krachten:
Sterken maken zwakken dood.
Voor je naasten moet je leven,
Is het hart maar goed geplaatst;
Ja, zo staat er wel geschreven,
Maar je zelve ben je 't naast.
Eigen haard en eigenliefde
Vragen zorg en overleg;
Wat die levenseisen griefde,
Moet, als steen des aanstoots, weg.

De oude wet werd opgeheven,
De oude vorm te niet gedaan -
De oude zonden zijn gebleven:
't Eigen Ik staat boven aan.
Wee, waar d' argloosheid haar schreden
Niet bestuurde of nauw bedwong:
Menig loop werd afgesneden
Door een afgerichte sprong.
Volken, vorsten, steden, staten
Hebben al te vaak geleerd:
Dat de list heel mooi kan praten
En de hebzucht graag regeert.

't Recht moog trouw en eerbied vragen,
Maar houdt waakzaamheid geen wacht,
Och, het ligt zo ras verslagen
Door de sluwheid of de kracht.
't Oog moet over d' erfgrond wijden,
't Oude wachtwoord heeft nog vat,
Heeft nog vat op onze tijden:
't Poesje rooft zo licht je schat!

Wie behoedzaam is wordt krachtig
Voor gevaar of ongeval,
Ieder zij de raad gedachtig,
Groot en klein - maar klein vooral;
't Is maar zaak om 't aan te stippen,
Wat de wereld al weervoer;
's Is maar: boer pas op je kippen,
Want de kat ligt op de loer.


1869.

Gedichten

Schrijver: W.J. van Zeggelen
Inzender: Redactie, 12 februari 2016


Geplaatst in de categorie: moraal

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 344

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)