inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1887 - 1939

poëzie (nr. 2.898):

De wilde wingerd

Een krank en schamel hout,
Het minste van het woud,
Door iedre wind geslingerd,
Reikte ik mijn ranken uit,
Weerstaan, maar nooit gestuit,
Een dorre wilde wingerd.

Geen mens die naar mij zag.
Al waar ik kroop of lag,
Mijn groen ging alles dekken.
Tot in dit woest revier
De goede hovenier
Mij wijs kwam stekken!

Hij plantte me in zijn tuin,
Leidde, dan recht, dan schuin,
Mijn loot de muren over.
Nu siert zijn hoge huis
Rondom met zwaar geruis
Een vloed van bloedend lover.

Al ben 'k verminkt en krom,
Hij wist hoe onder 't mom
Van dorheid 't hart versmachtte.
Nu hij mij kwekend nam,
Verlicht ik met mijn vlam
De dagen en de nachten.

Het heilig licht (1922)

Schrijver: Willem de Merode
Inzender: Redactie, 26 april 2016


Geplaatst in de categorie: planten

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 380

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
27 april 2016
Dat Willem hiermee de worsteling met zijn homofiele inborst mooi verbeelt, is duidelijk. Dat 'de goede hovenier' hem hielp om zijn homoseksuele aard te accepteren, is ook duidelijk. Dat hij hiermee één van zijn geliefde, homoseksuele minnaars eert, mag eveneens duidelijk zijn.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)