Poëzie

1864 - 1924

poëzie (nr. 5.267):

Een rode roos is in mijn hand

Een rode roos is in mijn hand
zie hoe puur
elk blad brandt,
nu is vol vuur
elk mijner ogen, mijn hoofd verbrandt.

O dof karmijn
bevroren wijn
uitslaand plots in rode vlammen
en vuurrood bloed
fonteinen gloed,
gebroken uit de hartedammen.

Ik kan staren en al uw licht vergaren,
ik kan liggen neder, 'n geblazen veder,
hijgend, hijgend om u,
ik kan mij wassen diep in plassen,
ik kan hoog opdrinken uw hoog uitblinken,
uw vlammen luw.

Een rode roos staat voor mijn slaap
zie hoe somber,
bloed in mijn slaap,
een droom als amber,
in rode zeedroom, ik blanker kaap.

O droevig klotsen
en somberder botsen
rondom mijn dromenden voet -
o bloemfontein van rouw,
roerlooze droom van vrouw,
witschitter en somber als roet.

Ik kan dromen van 't bij u komen
ik kan wenen, bij u verschenen,
gij zijt zo rood in mijn ziel -
gij zijt mijn gloênde, mijn eeuwig woênde
vulkaan waarin ik viel.

Dood, o dood,
sombere, somber geronnen rood,
kom, o kom.

----------------------------
uit: Verzen (1890)