Ter lome zee met slappe zeilen
Ter lome zee met slappe zeilen
onder eenzelfde lamme zon,
en steeds het onveranderd-ijle
aan elke nieuwe horizon;
aldóor de dagen áldoor varen
een onverschill'ge avond toe,
en eindeloos het loom verzwaren
der lamme leden, hooploos-moe;
en nimmer, nimmer slapen mogen,
maar steeds naar horizonnen spiên
met starre en pijnlijk-sperrende oogen
die zelfs de zwarte nacht niet zien...
1912
Verzen van 1899-1914
Schrijver: Karel van de WoestijneInzender: Redactie, 23 maart 2018
Geplaatst in de categorie: spijt