inloggen
voeg je poëzie toe

Poëzie

1829-1861

poëzie (nr. 84):

Levenslust

Levenslust is ’t ware leven,
Is het liefelijkste goed,
Dat de lachende aard kan geven
Van haar weelde en overvloed.
’t Is geen trek der dwaze zinnen
’t Jonge leven te beminnen:
Levenslust is levenskracht;
Levenslust is vrolijk strijden,
Hopend en geduldig lijden –
Is een kinderlijk verblijden,
Dat de Hemel tegenlacht.

Maar om ’t leven wel te smaken,
Dient daar nog een hoger gloed
In de vrome borst te blaken:
Vaste, kalme stervensmoed!
Wie geen moed heeft om te sterven,
Zal de moed tot leven derven:
Steeds gaapt de afgrond aan zijn voet.
Om langs rozen mij te leiden,
Om mijn leger zacht te spreiden,
Als dit minnend hart moet scheiden
Geef o God! geef mij die beiden:
Levenslust en stervensmoed.

Eerste Gedichten, 1849(#*1849)

Schrijver: P.A. de Génestet
Inzender: A.N., 29 april 2002


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 2.948

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)