Poëzie

1830-1899

poëzie (nr. 154):

VERSE GRAVEN HIER EN DAAR

Verse graven hier en daar,
onbegersde moldebuilen,
ziet men uit het kerkhof puilen,
dit onzalig ziektejaar!

Kinders, sprakeloos, gekist;
ouders, al te vroeg gaan slapen,
wonden die in 't herte gapen...
deerlijk om herdenken is 't!

Ach, hoe broos, hoe onbestand,
onbewaarbaar is het leven,
dat gij, Here, ons hebt gegeven,
in dit ballingsvaderland!

Hoger op, op staande voet,
of bezwijken zult ge, en smachten,
aan die droeve doodsgedachten:
hoger op, in 't eeuwig goed!

Eeuwig, onverslensbaar Eén,
al bezielend, al belevend,
hulpe in nood, en bijstand gevend,
U betrouwe ik, anders geen!